Ο Γιουγκοσλάβος, Μαυροβούνιος στην
καταγωγή κεντρικός επιθετικός, Πρέντραγκ Μιγιάτοβιτς (Predrag "Peđa"
Mijatović), γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου του 1969, στο Τίτογκραντ, τη σημερινή
Ποντγκόριτσα, την πρωτεύουσα του
Μαυροβουνίου. Έπαιξε για την εθνική ομάδα της Γιουγκοσλαβίας ως επιθετικός, ενώ
σε συλλογικό επίπεδο αγωνίστηκε για 6 διαφορετικούς συλλόγους, τη Μπουντούτσνοστ
της Ποντγκόριτσα, τη Παρτιζάν Βελιγραδίου, τη Βαλένθια, τη Ρεάλ Μαδρίτης, τη Φιορεντίνα
και τη Λεβάντε. Σε διεθνές επίπεδο, έπαιξε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 και
το Euro του 2000. Σκόραρε 28 γκολ τη περίοδο 1995/96 στην ισπανική Primera
División για τη Βαλένθια, επίδοση που τον οδήγησε στη Ρεάλ Μαδρίτης, όπου
σκόραρε ένα γκολ στο τελικό του UEFA Champions League του 1998, που έφερε τον υπέρτατο
ευρωπαϊκό διασυλλογικό τίτλο πίσω στην Μαδρίτη μετά από 32 χρόνια. Το 1997, ήταν
ο πρώτος επιλαχών για τη «Χρυσή Μπάλα», πίσω από το «Φαινόμενο» Ρονάλντο (Ronaldo
Luís Nazário de Lima) και μπροστά από τον Ζινεντίν Ζιντάν (Zinedine Zidane).
Ο «Πέτζα», όπως ήταν το παρατσούκλι του, σε
μικρή ηλικία θήτευσε στην FK Κομ και στα τμήματα υποδομής της Μπουντούτσνοστ,
υπογράφοντας με τη δεύτερη το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο, σε ηλικία 18
ετών και ντεμπουτάροντας στην πρώτη ομάδα της το 1987. Δεν άργησε να ξεχωρίσει,
συμμετέχοντας σε 72 αγώνες και σκοράροντας 10 γκολ, ενώ έπεισε άπαντες ότι
επρόκειτο για έναν από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές που ανέδειξε η χώρα,
οδηγώντας την εθνική Ελπίδων της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας στην κατάκτηση του
Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1987!
Οι
προτάσεις από ισχυρότερους συλλόγους άρχισαν να πέφτουν βροχή. Η Χάιντουκ του
Σπλιτ έφθασε κοντά στην απόκτησή του τον Δεκέμβριο του 1989. Ο πρόεδρος της
Παρτιζάν Βελιγραδίου, όμως πήρε την
κατάσταση στα χέρια του κι έφερε τον 20χρονο τότε Μιγιάτοβιτς στο Βελιγράδι. Ο
νεαρός τότε άσος δυσκολεύθηκε αρχικά να προσαρμοσθεί στις απαιτήσεις των
«μελανόλευκων», μα όταν τα κατάφερε σπάνια έβγαινε από το βασικό σχήμα τους. Το
ντεμπούτο του μάλιστα έγινε απέναντι στην πρώην ομάδα του κατά της οποίας
σκόραρε κιόλας! Σκόραρε, 45 γκολ σε 105 εμφανίσεις με τα χρώματά τους,
κερδίζοντας μαζί τους ένα πρωτάθλημα και δύο Κύπελλα. Το 1993, αποφάσισε να
δοκιμάσει την τύχη του στην Ισπανία και τη Βαλένθια.
Εκεί
τον υποδέχονται με μεγάλη προσμονή και περιμένουν από αυτόν να βοηθήσει την
ομάδα να ξεχωρίσει. Στην πρώτη μόλις χρονιά του εκεί, είχε 35 εμφανίσεις και 16
γκολ. Μάλιστα, για τη σεζόν 1995/96, βοήθησε την ομάδα να καταταγεί δεύτερη στο
πρωτάθλημα, πετυχαίνοντας 28 τέρματα σε 40 ματς, ενώ παράλληλα κέρδισε τον
τίτλο του καλύτερου ξένου παίκτη της Πριμέρα Ντιβιζιόν! Έμεινε στις
«νυχτερίδες» για μία τριετία κάνοντας πράγματα και θαύματα! Σημείωσε 56 γκολ σε
104 παιχνίδια, παίζοντας ως επιτελικός σε αρκετές περιπτώσεις. Τη σεζόν 1995/96,
οι επιδόσεις και εμφανίσεις του ανάγκασαν τη Ρεάλ Μαδρίτης να κινηθεί γρήγορα
για να τον εντάξει στη δύναμή της.
Την
πρώτη του σεζόν στη «Βασίλισσα» χάρηκε το πρωτάθλημα, έχοντας συνθέσει μία
εξαιρετική επιθετική τριπλέτα με τους Νταβόρ Σούκερ (Davor Šuker) και Ραούλ
(Raúl González Blanco), αλλά και τον Φερνάντο Μοριέντες (Fernando Morientes).
Τη δεύτερη, κατέκτησε το ισπανικό Σούπερ Καπ και το Τσάμπιονς Λιγκ και την
τρίτη και τελευταία του στην ομάδα, το Διηπειρωτικό
Κύπελλο. Η έβδομη κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών/Τσάμπιονς Λιγκ από τη
Ρεάλ Μαδρίτης φέρει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του Πρέντραγκ Μιγιάτοβιτς! Ο
Μαυροβούνιος στράικερ με δικό του γκολ χάρισε στη «Βασίλισσα» τη νίκη με 1-0
επί της Γιουβέντους στον τελικό του Άμστερνταμ και μαζί το πρώτο της «τρόπαιο
με τα μεγάλα αυτιά» μετά από 32 «άνυδρα» χρόνια, μπαίνοντας έτσι για πάντα στις
καρδιές των φίλων της και στο πάνθεον των θρύλων της! Του έχουν βγάλει το
παρατσούκλι «Ο Μίστερ 7η Κούπα»! Σε 90 αναμετρήσεις βρήκε δίχτυα 29
φορές.
Το
καλοκαίρι του 1999, τόσο η ανοιχτή κόντρα του με τον τεχνικό Τζον Τόσακ (John
Toshack) όσο και η απόκτηση του τότε 20χρονου Νικολά Ανελκά (Nicolas Anelka)
από την Άρσεναλ, σε συνδυασμό με το δίδυμο-φωτιά μπροστά Ραούλ-Μοριέντες που
τον έστελναν είτε στο δεξί είτε στο αριστερό άκρο της μεσοεπίθεσης της Ρεάλ,
δεν του επέτρεψαν να μείνει στη Μαδρίτη. Μια νέα εποχή ξεκινούσε για τον 30άρη
πια Πρέντραγκ Μιγιάτοβιτς με τα χρώματα των «βιόλα». Παραχωρήθηκε, στη
Φιορεντίνα, στην οποία αγωνίστηκε για τρεις περιόδους, κατακτώντας το ιταλικό
Κύπελλο το 2001. Ο τεχνίτης Πέτζα έδεσε
γρήγορα τόσο με τον Αργεντίνο σούπερσταρ, Γκαμπριέλ Μπατιστούτα (Gabriel
Batistuta) όσο και τον Ιταλό Ενρίκο Κιέζα (Enrico Chiesa) και προσαρμόστηκε
άψογα και στο να παίζει πίσω από αυτούς τους δυο, με αποτέλεσμα να μην
πετυχαίνει ο ίδιος πολλά γκολ αλλά να δημιουργεί. Έτσι, σε 42 συμμετοχές στο
«Αρτέμιο Φράνκι» πέτυχε 4 γκολ κι έδωσε 17 ασίστ! Αφού αποδεσμεύθηκε από τους
«βιόλα», επέστρεψε στην Ισπανία για λογαριασμό της Λεβάντε, όπου και κρέμασε τα
παπούτσια του, σε ηλικία 35 ετών, το 2004 έχοντας προλάβει να σημειώσει τρία
γκολ σε 21 αναμετρήσεις της ομάδας.
Ήταν
δευτεραθλητής Ευρώπης το 1990 με την εθνική Ελπίδων της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας.
Σε διεθνές επίπεδο, έπαιξε σε 73 αγώνες συνολικά με την εθνική Γιουγκοσλαβίας
και μετέπειτα Σερβίας-Μαυροβουνίου, βάζοντας 28 γκολ! Από μεγάλες διοργανώσεις,
συμμετείχε τόσο στο Μουντιάλ του 1998 που έγινε στην Γαλλία όσο και στο
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000 που έγινε στην Ολλανδία και το Βέλγιο. Μάλιστα,
για να προκριθεί στο Μουντιάλ του 1998, η Γιουγκοσλαβία έδωσε δύο αγώνες με την
Ουγγαρία για τα play-offs και την απέκλεισε με συνολικό σκορ 12-1! Τα 7 από τα
12 τέρματα είχε πετύχει ο Πρέντραγκ Μιγιάτοβιτς! Η συμμετοχή των Γιουγκοσλάβων
στο Μουντιάλ είχε μέτρια απόδοση κι έφτασαν ως τους 16 όπου και αποκλείστηκαν
από τους Ολλανδούς στις καθυστερήσεις με γκολ του Έντγκαρ Ντάβιντς (Edgar
Davids). Ο Μιγιάτοβιτς πέτυχε ένα γκολ στη διοργάνωση αυτή σε 4 συμμετοχές!
Αναδείχθηκε
τρις (1992, 1993, 1998) καλύτερος παίκτης, και μία φορά (1997) κορυφαίος
αθλητής, στη Γιουγκοσλαβία. Η θέση του τεχνικού διευθυντή στη Βασίλισσα της
Ευρώπης του ανήκε από τις 2 Ιουλίου του 2006 ως τις 20 Μαΐου του 2009 όταν και
αποχώρησε από το πόστο αυτό, ενώ σήμερα εργάζεται ως ατζέντης και μάνατζερ
ποδοσφαιριστών! Είναι παντρεμένος για δεύτερη φορά κι είναι πατέρας 4 παιδιών
έχοντας δυστυχώς χάσει κι ένα παιδί σε ηλικία 15 ετών.
PALMARES
Περίοδος:
Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
Εφηβική καριέρα
- Fudbalski klub Kom
- Fudbalski Klub Mladost Podgorica
- Fudbalski Klub Budućnost Podgorica
Επαγγελματική καριέρα
- 1987–1989: Fudbalski Klub Budućnost Podgorica, 72 (10)
- 1989–1993: Fudbalski klub Partizan, 104 (45)
- 1993–1996: Valencia Club de Fútbol, 104 (56)
- 1996–1999: Real Madrid Club de Fútbol, 90 (29)
- 1999–2002: Associazione Calcio Firenze Fiorentina, 42 (4)
- 2002–2004: Levante Unión Deportiva, 21 (3)
Σύνολο καριέρας: 433 (147)
Διεθνής
- 1989–2003: Γιουγκοσλαβία, 73 (26)
Προπονητική καριέρα
- 2006–2009: Real Madrid Club de Fútbol (τεχνικός διευθυντής)
Τίτλοι
Συλλογικοί
Με
την Partizan
- Πρωτάθλημα Γιουγκοσλαβίας: 1992/93
- Κύπελλο Γιουγκοσλαβίας: 2 (1988/89, 1991/92)
Με
την Real Madrid
- Πρωτάθλημα Ισπανίας: 1996/97
- Σούπερ Καπ Ισπανίας: 1997
- UEFA Champions League: 1997/98
- Διηπειρωτικό Κύπελλο: 1998
Με
την Fiorentina
- Κύπελλο Ιταλίας: 2000/01
Διεθνείς
Με
την Γιουγκοσλαβία
- Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ελπίδων: 1987
- Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ελπίδων: φιναλίστ το 1990
Προσωπικές Διακρίσεις
- Παίκτης της Χρονιάς για την Γιουγκοσλαβία: 3 (1992, 1993, 1998)
- Αθλητής της Χρονιάς για την Γιουγκοσλαβία: 1997
- Καλύτερος Ξένος Παίκτης για την Πριμέρα Ντιβιζιόν: 1995/96
