 |
Ο Μπερντ Ρουπ, ο Χέρμπερτ Λάουμεν, ο Χέρμπερτ Βίμερ, ο Γιουπ Χάινκες και ο Γκίντερ Νέτσερ το 1967… |
Η ιστορία ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1964, όταν ο Χένες Βαϊσβάιλερ (Hans "Hennes" Weisweiler) ανέλαβε την ομάδα στη Β' Κατηγορία, έχοντας μόνο πιτσιρικάδες στο ρόστερ και για αστέρια τον Μπερντ Ρουπ (Bernd Rupp) και τον Χέρμπερτ Λάουμεν (Herbert Laumen) που λίγο αργότερα έγιναν διεθνείς. Μακριά ακόμη απ’ το να είναι μια δύναμη στη χώρα, η ομάδα είχε στις τάξεις της μια σοδειά καλών παικτών που θα μπορούσαν να δώσουν στον σύλλογο πρωτοφανή δόξα, με τη μεγαλύτερη εντύπωση να κάνουν οι 19χρονοι Γκίντερ Νέτσερ (Günter Theodor Netzer) και Γιουπ Χάινκες (Josef "Jupp" Heynckes). Ο πρώτος θα εξελισσόταν σ’ έναν από τους μεγαλύτερους αρτίστες με το № 10 στην πλάτη και ο άλλος σε έναν ιστορικό αρχισκόρερ! Η Μπουντεσλίγκα διένυε μόλις την δεύτερη περίοδο μετά την δημιουργία της (1963/64) και με αυτούς τους παίκτες σαν βάση, ο Βαϊσβάιλερ οδήγησε τη Γκλάντμπαχ στην άνοδο, τη σεζόν 1964/65, την ίδια περίοδο που ανέβηκε σ’ αυτήν και η Μπάγερν Μονάχου, με τη Μπορούσια μάλιστα να έχει τον χαμηλότερο μέσο όρο ηλικίας ανάμεσα στις 100 ομάδες του γερμανικού ποδοσφαίρου, μόλις τα 21,5 χρόνια! Στις πρώτες μέτριες περιόδους της στη Μπουντεσλίγκα, η ομάδα είχε αρκετά σκαμπανεβάσματα, τερματίζοντας περίπου στη μέση του βαθμολογικού πίνακα. Οι μικροί όμως μεγάλωναν, σταδιακά ωρίμαζαν και πέραν αυτού, νέα ταλέντα κατέφθαναν στην ομάδα. Μέχρι τα τέλη των 60’s είχαν έλθει ο τερματοφύλακας Βόλφγκανγκ Κλεφ (Wolfgang Kleff), οι αμυντικοί Μπέρτι Φογκτς (Hans-Hubert "Berti" Vogts) και Λούντβιχ Μίλερ (Ludwig 'Luggi' Müller), οι μέσοι Χέρμπερτ Βίμερ (Herbert "Hacki" Wimmer), Ράινερ Μπόνοφ (Rainer Bonhof), Χανς-Γιούργκεν Βίτκαμπ (Hans-Jürgen Wittkamp), Βίνφριντ Σέφερ (Winfried "Winnie" Schäfer) και ο μεσοεπιθετικός- Χορστ Κέπελ (Horst Köppel). Αυτοί οι ποδοσφαιριστές είναι μερικά από τα «διαμάντια» που «κατεργάστηκε» ο Βαϊσβάιλερ στο ξεκίνημα της νικηφόρας πορείας.
 |
| Χένες Βαϊσβάιλερ (Hans "Hennes" Weisweiler) |
 |
| Borussia Mönchengladbach 1969/70 Bundesliga Champion > Back Row: Spinnler, Wimmer, Köppel and Le Fevre. > Third Row: Schäfer, Laumen, Netzer and Dietrich. > Second Row: Wittmann, Vogts, L. Müller, Sieloff and Bleidick. > Front: V. Danner and Kleff. |
Πανέτοιμη πλέον αγωνιστικά, η Μπορούσια μπήκε στη σεζόν 1969/70, αποδίδοντας εξαιρετικό ποδόσφαιρο, κάτι που συνεχίστηκε για μία 10ετία (1969-1979), όταν η Γκλάντμπαχ έπαιξε κατά διαστήματα το Καλύτερο ποδόσφαιρο στη Γερμανία, ίσως και στην Ευρώπη! Με τους πιτσιρικάδες να «πετάνε» κυριολεκτικά, ήταν τότε που επινοήθηκε -από τον δημοσιογράφο Βίλχελμ Χούρτμαν (Wilhelm August Hurtmann)- ένα παρατσούκλι για αυτούς τους μικρούς, «Τα Πουλάρια»! Το ψευδώνυμο εξαπλώθηκε γρήγορα στα τέλη της δεκαετίας του 1960, υιοθετήθηκε από τους οπαδούς και τον Τύπο, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, καθώς και από τον ίδιο τον σύλλογο! Ο όρος πλέον σήμερα έχει γίνει εμπορικό σήμα της Μπορούσια! «Τα Πουλάρια» λοιπόν, ξεκίνησαν έναν εκπληκτικό καλπασμό που οδήγησε στο τέλος εκείνης της σεζόν 1969/70, στον πρώτο τίτλο του γερμανικού πρωταθλήματος στην ιστορία της Μπορούσια, με 23 νίκες, 5 ισοπαλίες και 6 ήττες σε 34 παιχνίδια, με 71 γκολ υπέρ και 29 κατά (η καλύτερη άμυνα)! Πρώτος σκόρερ της ομάδας ήταν και πάλι ο Χέρμπερτ Λάουμεν (Herbert Laumen), με 19 γκολ. Το επίτευγμα έδωσε στον σύλλογο το δικαίωμα να συμμετάσχει στο Κύπελλο Πρωταθλητριών 1970/71, όπου μετά από μια επιβλητική πρόκριση στον πρώτο γύρο επί της κυπριακής ΕΠΑ Λάρνακας με 2 νίκες (6-0 εκτός και 10-0 εντός), η ομάδα αποκλείστηκε στον δεύτερο γύρο, ύστερα από τις ισοπαλίες 1-1 εντός-εκτός, χάνοντας στα πέναλτι 3-4 από την πρωταθλήτρια Αγγλίας, την Έβερτον.
 |
| Borussia Mönchengladbach 1970/71 Bundesliga Champion |
Την επόμενη σεζόν, η Μπορούσια απέδειξε ότι ο τίτλος της προηγούμενης χρονιάς δεν ήταν μεμονωμένο γεγονός. Κατέκτησε εκ νέου (για πρώτη φορά στο ενιαίο πρωτάθλημα) την γερμανική Μπουντεσλίγκα, κάτι που ιστορικά είχε καταφέρει μόνο η Ντόρτμουντ το 1956(!), με άλλο σύστημα διεξαγωγής! Τερμάτισε πάλι μπροστά από την Μπάγερν, καταφέρνοντας 20 νίκες, 10 ισοπαλίες και μόλις 4 ήττες σε 34 παιχνίδια, σημειώνοντας 77 γκολ (η καλύτερη επίθεση) και δεχόμενη 35 (η καλύτερη άμυνα)! Στην πορεία για ‘κείνο το πρωτάθλημα, σημειώθηκε κι ένα αήττητο 17 αγώνων! Ένα περίεργο γεγονός είναι ότι, στις 3 Απριλίου του 1971, στον εντός έδρας αγώνα για την 27η αγωνιστική εναντίον της Βέρντερ Βρέμης, στο 88ο λεπτό, ο Χέρμπερτ Λάουμεν και ο τερματοφύλακας της Βέρντερ, ο Γκίντερ Μπέρναρντ (Günter Bernard), διεκδικώντας τη μπάλα, «έπεσαν» μέσα στα δίχτυα, με αποτέλεσμα την κατάρρευση ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ της εστίας! Το γκολ -εάν μετρούσε- θα ήταν αυτό της ισοφάρισης σε 1-1 για την Μπορούσια. Όμως, λόγω του γεγονότος ότι -καθώς γηπεδούχος- απέτυχε να επισκευάσει την εστία, η Ομοσπονδία τιμώρησε τη Μπορούσια με «ήττα» 0-2! Τίποτε όμως δεν μπορούσε να αμφισβητήσει το επίτευγμα της ομάδας. Ο Λάουμεν ήταν και πάλι ο πρώτος σκόρερ της ομάδας με 20 γκολ, ενώ τον ακολούθησε ο Χάινκες με 19. Ως πρωταθλητές Δυτικής Γερμανίας, τα «Πουλάρια» κέρδισαν και πάλι το δικαίωμα συμμετοχής στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, στο οποίο θα έπαιζαν έναν από τις εμβληματικότερους αγώνες στην ιστορία της διοργάνωσης. Και παράλληλα έναν από τα πλέον αμφιλεγόμενους...
Τη σεζόν 1971/72, η Μπορούσια δεν κατάφερε να κατακτήσει για τρίτη φορά το δυτικο-γερμανικό πρωτάθλημα, τερματίζοντας 3η, πίσω από τη Μπάγερν (της απίστευτης επίδοσης των 101 γκολ υπέρ!) και τη Σάλκε. Όμως, εκείνη η χρονιά σημαδεύτηκε από την απίστευτη ιστορία που κατάφερε να γράψει η ομάδα στο Κύπελλο Πρωταθλητριών! Μετά από μια εύκολη πρόκριση στον πρώτο γύρο επί της ιρλανδικής Κορκ Χιμπέρνιανς με δύο νίκες, 5-0 εκτός και 2-1 εντός, στις 20 Οκτωβρίου του 1971, στο (παλαιό πλέον) γήπεδο της, το «Μπέκελμπεργκ» (Bökelbergstadion), η Μπορούσια υποδέχτηκε την Ίντερ του Μιλάνου στον γύρο των 16. Οι Ιταλοί, υπό την τεχνική καθοδήγηση του Τζιάνι Ινβερνίτσι (Giovanni «Gianni» Invernizzi), είχαν στη σύνθεσή τους αρκετούς από τους παίκτες της «Γκράντε Ίντερ» του Ελένιο Ερέρα (Helenio Herrera Gavilán), της «χρυσής» 4ετίας τους 1963-1967! Στον αμέσως προηγούμενο γύρο είχαν αποκλείσει την ΑΕΚ του Μπράνκο Στάνκοβιτς (Branislav "Branko" Stanković), που είχε προηγηθεί στο Μιλάνο με τον Σπύρο Πομώνη, πριν ηττηθεί 4-1 και είχε «ανησυχήσει» τους Ιταλούς στη ρεβάνς της Νέας Φιλαδέλφειας, νικώντας με 3-2!
Μετά τον αγώνα, ο πρώην τεχνικός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο «μυθικός» Σερ Ματ Μπάσμπι ([Sir] Alexander Matthew «Matt» Busby), που ήταν ο παρατηρητής της UEFA (το προηγούμενο καλοκαίρι είχε αποσυρθεί από τους πάγκους), δήλωσε: «Αυτό που είδα είναι ανεπανάληπτο. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να σταματήσεις μία ομάδα που παίζει τόσο δαιμονισμένα. Είμαι εκστασιασμένος. Εάν η Γκλάντμπαχ το επαναλάβει, κανείς δεν θα μπορέσει να την αποκλείσει»! Μόνο που όσα παρακολούθησε ο θρυλικός Σκωτσέζος, έμελλε να ακυρωθούν! Δεν θα ίσχυαν, εξαιτίας ενός «lattina», ενός άδειου αλουμινένιου κουτιού Coca-Cola που έριξε κάποιος από τις κερκίδες! Συνελήφθη ο 20χρονος Μάνφρεντ Κρικστάιν (Manfred Krikstein), που παραδέχθηκε ότι αυτός πέταξε το κουτί. Οι Ιταλοί έκαναν ένσταση ζητώντας να τους κατακυρωθεί το ματς με 3-0 «[…] λόγω άσκησης ψυχολογικής βίας». Σημαντικό ρόλο έπαιξε και η έκθεση του Ματ Μπάσμπι, ο οποίος δεν αναφέρθηκε σ’ αυτό-καθαυτό το περιστατικό, αλλά στην αναστάτωση που επηρέασε τους Ιταλούς! «Ήταν μια πρωτόγνωρη κατάσταση που πιθανώς να αποσυντόνισε την Ίντερ…»! Μέχρι τη συνεδρίαση της πειθαρχικής επιτροπής της ΟΥΕΦΑ, στις 15 Νοεμβρίου του 1971, είχε μεσολαβήσει η ρεβάνς στο «Σαν Σίρο», στις 3 Νοεμβρίου. Οι «νερατζούρι», νίκησαν με 4-2, με τον Μπονινσένια να κάνει -ίσως- το καλύτερο παιχνίδι του με τη φανέλα της Ίντερ!
Η πειθαρχική επιτροπή αποφάσισε την επανάληψη του αγώνα στο ουδέτερο «Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου»! Η έφεση απορρίφθηκε και την πρώτη μέρα του Δεκεμβρίου, η Ίντερ με ήρωα τον γκολκίπερ Ιβάνο Μπορντόν, που στο 18’ απέκρουσε και πέναλτι του Σίελοφ, κράτησε το 0-0 και προκρίθηκε στα προημιτελικά! Ο συγκεκριμένος αγώνας, ακολούθησε τον -θεωρητικά- «επαναληπτικό» του Μιλάνου, αλλάζοντας τη σειρά. Η Ίντερ, έφτασε μέχρι τον τελικό του “Ντε Κάιπ” του Ρότερνταμ και έχασε τον τίτλο από τον Άγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ (Hendrik Johannes Cruyff). Το ματς που όλος ο κόσμος ήθελε να δει, ανάμεσα στην Γκλάντμπαχ του Γκίντερ Νέτσερ και τον Άγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ ΔΕΝ έμελλε να διεξαχθεί ποτέ!...
 |
| Borussia Mönchengladbach 1972/73 DFB-Pokal Winner & UEFA-Pokal-Finalist |
Από τη σεζόν 1972/73, η Μπορούσια βίωσε ένα δίλημμα: να έχει την καλύτερη ομάδα στην ιστορία της, αλλά την ατυχία της μονομαχίας την ίδια σεζόν ταυτόχρονα με δύο άλλες εντυπωσιακές ομάδες: την Μπάγερν του Φραντς Μπεκενμπάουερ στη Δυτική Γερμανία και την Λίβερπουλ του Κέβιν Κίγκαν (Kevin Keegan) στην Ευρώπη! Έχοντας ενισχυθεί με τις αφίξεις των Δανών Χένινγκ Γιένσεν (Henning Jensen) και Άλαν Σίμονσεν (Allan Rodenkam Simonsen), στο εσωτερικό, τα «Πουλάρια» είδαν τους Βαυαρούς να είναι για δεύτερη σερί (από τις τρεις) φορά πρωταθλητές και να ετοιμάζονται για την τριπλή (επίσης σερί) κυριαρχία τους στο Κύπελλο Πρωταθλητριών! Ως παρηγοριά ήρθε η κατάκτηση του Κυπέλλου Δυτικής Γερμανίας του 1973, κερδίζοντας την Κολωνία στην παράταση με 2-1, με γκολ των Βίμερ και Νέτσερ, σε έναν εμβληματικό τελικό, κατ’ αρχή από την ατμόσφαιρα, τον καύσωνα δηλαδή των 35ο C βαθμών, από το επιθετικό ποδόσφαιρο και των δύο ομάδων, αλλά και όσα συνέβησαν με ήρωα τον Γκίντερ Νέτσερ, κρίνοντας την έκβασή του!
 |
| “[…] του είπε «τώρα θα παίξω»! […] σούταρε και σκόραρε, σημειώνοντας το 2-1, που έμελλε να είναι και το τελικό σκορ! |
Στις 23 Ιουνίου του 1973, λοιπόν, στον τελικό του κυπέλλου εναντίον της Κολωνίας, του -ανταγωνιστή του στην εθνική και «εκλεκτού» του Μπεκενμπάουερ- Βόλφγκανγκ Όβερατ (Wolfgang Overath), ο Νέτσερ, έχοντας έλθει σε ρήξη με τον Βαϊσβάιλερ, συνεπικουρούμενου και του γεγονότος του πρόσφατου θανάτου της μητέρας του, μη έχοντας προπονηθεί την τελευταία προπόνηση πριν τον αγώνα, αρνήθηκε να ξεκινήσει στην βασική ενδεκάδα! Κατ’ άλλους, ήταν μια απόφαση του Βαϊσβάιλερ που προκάλεσε πάταγο, με τον κόσμο να φωνάζει το όνομά του! Το παιχνίδι εξελίχθηκε πάνω-κάτω, με πολλές φάσεις και το ημίχρονο έληξε με 1-1, ύστερα από τα γκολ του Χέρμπερτ Βίμμερ στο 24ο λεπτό, που έδωσε το προβάδισμα στη Μπορούσια και του γνωστού από το πέρασμα του από τον Ολυμπιακό το 1983, μέσου Χέρμπερτ Νόιμαν (Herbert Neumann) που ισοφάρισε στο 40’. Στο ημίχρονο, ο Βαϊσβάιλερ τον ρώτησε αν θέλει να μπει, με τον Νέτσερ -μουτρωμένο- σύμφωνα με την ιστορία, να απαντά «Όχι, δεν συντρέχει λόγος! Η ομάδα πάει καλά»! Πηγαίνοντας προς τη λήξη του αγώνα, ο αντικαταστάτης του, ο Κρίστιαν Κούλικ (Christian Kulik), ένοιωσε κράμπες. Ο ίδιος ο Νέτσερ τον ρώτησε αν μπορεί να συνεχίσει, ο Κούλικ απάντησε αρνητικά και τότε, ο ατίθασος Γκίντερ πήρε τ’ όπλο του! Επέστρεψε στον πάγκο, έβγαλε τη φόρμα του και ουσιαστικά καθαιρώντας τον προπονητή του, του είπε «... τώρα θα παίξω»! Φώναξε τον εμβρόντητο Κούλικ να βγει και μπήκε αυτός στην θέση του! Η αρχική παγωμάρα στον πάγκο, μόλις τρία λεπτά μετά την έναρξη της παράτασης, μετατράπηκε σε κραυγές ενθουσιασμού όταν ο ιδιοφυής Νέτσερ πήρε τη μπάλα στο κέντρο, στριφογύρισε, έκανε μια πάσα και ξαφνικά επιτάχυνε παίζοντας το ένα-δύο μ’ έναν συμπαίκτη του, ουσιαστικά εξουδετερώνοντας την άμυνα της Κολωνίας, σούταρε και σκόραρε, σημειώνοντας το 2-1, που έμελλε να είναι και το τελικό σκορ! Δίνοντας μ’ αυτό το ρέκβιεμ της καριέρας του στα γερμανικά γήπεδα, το τρόπαιο στην αγαπημένη του ομάδα!
Την ίδια χρονιά, η Μπορούσια έκανε μια φανταστική πορεία στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Η ομάδα στον πρώτο γύρο απέκλεισε την σκωτσέζικη Αμπερντίν με δύο νίκες (3-2 εκτός & 6-3 εντός) και στη συνέχεια, στον δεύτερο, την δανική Χβίντοβρε και πάλι με δυο νίκες (3-0 εντός & 3-1 εκτός)! Στον τρίτο γύρο, ο αντίπαλος ήταν η Κολωνία, με την οποία η Μπορούσια διατηρεί την πιο «σοβαρή» από τις αντιπαλότητές της, με την αιτία της διαμάχης να σχετίζεται με την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας των «Πουλαριών» το 1964 από τον Βαϊσβάιλερ. Η Μπορούσια απέκλεισε τα «Κριάρια» μετά από μια ισοπαλία χωρίς τέρματα εκτός & νίκη με 5-0 εντός. Στους προημιτελικούς, πάλι μια εγχώρια αντίπαλος, η Καϊζερσλάουτερν, την οποία απέκλεισε κι αυτή με ιδιαίτερα εντυπωσιακό τρόπο, κερδίζοντάς την με 2-1 εκτός & 7-1 εντός! Στον ημιτελικό η ολλανδική Τβέντε, υπέκυψε κι αυτή στα «Πουλάρια» που τη νίκησαν με 3-0 εντός & 2-1 εκτός. Αήττητοι, οι Δυτικο-Γερμανοί αντιμετώπισαν την Λίβερπουλ στον τελικό. Στο πρώτο παιχνίδι, στο «Άνφιλντ», η Άγγλοι νίκησαν με 3-0. Στον επαναληπτικό του «Μπέκελμπεργκ», οι «Κόκκινοι» έκλεισαν όσο μπορούσαν τους διαδρόμους ώστε να περιορίσουν το δυνατό επιθετικό σύστημα της Μπορούσια, δέχτηκαν δύο γκολ από τον Χάινκες, αλλά κατάφεραν να πάρουν τον τίτλο χάρη στο συνολικό σκορ (3-2). Δεν ήταν αυτή η χρονιά που η Μπορούσια θα κατακτούσε μια ευρωπαϊκή διοργάνωση.
 |
| Borussia Mönchengladbach 1973/74 Standing: Drygalsky (Assistant Coach), Köppel, Hilkes, Sieloff, Kulik, Heynckes, Klinkhammer, Jensen, Bonhof, Wimmer, Danner and Weisweiler (Coach). Bended: Vogts, Köstner, Michallik, Rupp, Kleff, Quasten, Simonsen, Stielike and Posner. |
Μετά την απώλεια του ευρωπαϊκού «μικρού» τίτλου του 1973, η Μπορούσια ενέταξε στις τάξεις της έναν ελπιδοφόρο Δυτικο-Γερμανό που άκουγε στο όνομα Ούλι Στίλικε (Ulrich "Uli" Stielike), αλλά, «έχασε» τον ιδιοφυή Γκίντερ Νέτσερ, ο οποίος μετά από αρκετές συγκρούσεις με παίκτες και -κυρίως- προπονητές, αποχώρησε για την Ρεάλ Μαδρίτης! Μετά τον τρίτο σερί δυτικο-γερμανικό τίτλο της Μπάγερν, τη σεζόν 1973/74, όταν τερμάτισε 2η, μόλις έναν βαθμό πίσω από τους Βαυαρούς, η Μπορούσια επανάκτησε τα πρωτεία στην Δυτική Γερμανία, τη σεζόν 1974/75, τερματίζοντας 6 βαθμούς μπροστά από τη δεύτερη Χέρτα Βερολίνου. Ο Γιουπ Χάινκες, ο οποίος ήταν Κορυφαίος Σκόρερ της σεζόν 1973/74 με 30 γκολ, μαζί με τον Γκερντ Μίλερ (Gerhard "Gerd" Müller), ήταν και πάλι ο Κορυφαίος Σκόρερ στο πρωτάθλημα με 27 γκολ, ακολουθούμενος -δεύτερος σκόρερ της ομάδας- από τον Άλαν Σίμονσεν με 18. Αλλά εκείνη τη σεζόν, ο μεγάλος τίτλος της ομάδας δεν ήταν εθνικός. Ήταν ένα ηπειρωτικό τρόπαιο!
Στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ 1974/75, η Μπορούσια έδειξε και πάλι το καλό της πρόσωπο, αποκλείοντας κατά σειρά, την αυστριακή Βάκερ Ίνσμπρουκ (1–2 εκτός & 3–0 εντός), τη γαλλική Λυών (1–0 εντός & 5–2 εκτός), την ισπανική Ρεάλ Σαραγόσα (5–0 εντός & 4–2 εκτός), στον προημιτελικό την τσεχοσλοβάκικη Μπάνικ Οστράβα (1–0 εκτός & 3–1 εντός) και στον ημιτελικό -πάλι- την Κολωνία (3–1 εκτός & 1–0 εντός), φτάνοντας σε έναν ακόμη τελικό! Σε αυτόν, ο αντίπαλος ήταν η ολλανδική Τβέντε. Στο πρώτο παιχνίδι στη Γερμανία, η ισοπαλία χωρίς τέρματα, άφησε στους οπαδούς της Μπορούσια μια πίκρα, παράλληλα με φόβους για το χειρότερο στη ρεβάνς. Στο επαναληπτικό, η γερμανική ομάδα έδωσε ένα ρεσιτάλ επιθετικότητας και με όπλο το ταλέντο της, συνέτριψε με 5-1 τους Ολλανδούς, με 3 γκολ του Χάινκες και 2 του Σίμονσεν! Ήταν ο πρώτος διεθνής τίτλος στην ιστορία του συλλόγου, στο αντίο, μετά από 11 χρόνια, του επιτυχημένου προπονητή Βαϊσβάιλερ, ο οποίος αποχώρησε εκείνη τη χρονιά για ν’ αναλάβει την Μπαρτσελόνα. Οι οπαδοί, φυσικά, λυπήθηκαν πολύ για την απώλεια του μέντορα αυτής της μαγικής ομάδας, η οποία έπαιζε πάντα μπροστά, με ταλέντο, εναλλαγές της μπάλας και ευκινησία, αλλά χωρίς να παραμελείται η άμυνα. Για τη θέση του, το διοικητικό συμβούλιο της Μπορούσια προσέλαβε τον Ούντο Λάτεκ (Udo Lattek), έναν άλλο ονομαστό προπονητή, διάσημο για την καθοδήγηση της πρωτοπόρου Μπάγερν Μονάχου σε τρεις φορές σερί νικήτρια της γερμανικής Μπουντεσλίγκα (1972 - 1974) και πρωταθλητή Ευρώπης το 1974!
Η άφιξη του Ούντο Λάτεκ δεν αποδυνάμωσε καθόλου την Μπορούσια. Η ομάδα διατήρησε τα πρωτεία στη Δυτική Γερμανία, κατακτώντας άλλο ένα εθνικό πρωτάθλημα τη σεζόν 1975/76, με 16 νίκες, 13 ισοπαλίες και μόλις 5 ήττες σε 34 παιχνίδια. Το αποκορύφωμα ήταν η νίκη με 4-1 επί της Μπάγερν εντός έδρας σε μια αξέχαστη εμφάνιση. Ο Άλαν Σίμονσεν ήταν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας, σκοράροντας 16 γκολ. Στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, αφού απέκλεισε την αυστριακή Βάκερ Ίνσμπρουκ (1–1 εντός & 6–1 εκτός) και τη Γιουβέντους (2–0 εντός & 2–2 εκτός), η ομάδα έφτασε στα προημιτελικά, αλλά αποκλείστηκε από τη Ρεάλ Μαδρίτης λόγω του κριτηρίου των εκτός έδρας γκολ, μετά από τις δυο ισοπαλίες 2-2 και 1-1. Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι στον επαναληπτικό αγώνα στη Μαδρίτη, η γερμανική ομάδα αντιμετώπισε «προβληματική» διαιτησία, βλέποντας γκολ της να ακυρώνονται! Ο Γιουπ Χάινκες ήταν ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με 6 γκολ!
 |
| Borussia Mönchengladbach 1976/77 Bundesliga Champion Back Row: Danner, Hannes, Klinkhammer, Engels, Heidenreich, Heynckes, Wittkamp and Stielike. Middle Row: Drygalsky (Assistant Coach), Gores, Wohlers, Kulik, Offermanns, Nielsen, Schäffer and Lattek (Coach). Bended: Del’Haye, Simonsen, Ringels, Sude, Klingen, Kneib and Vogts. |
Τη σεζόν 1976/77 η Μπορούσια έζησε την κορύφωσή της και για λίγο δεν έγινε η Μεγαλύτερη ομάδα στον πλανήτη! Στη Μπουντεσλίγκα, η ομάδα επανέλαβε τον άθλο της Μπάγερν και έγινε τρεις φορές συνεχόμενη πρωταθλήτρια Δυτικής Γερμανίας με 17 νίκες, 10 ισοπαλίες και 7 ήττες σε 34 παιχνίδια, με 58 γκολ υπέρ και 34 κατά. Ο Σίμονσεν και ο Χάινκες «έπαιζαν» όλο και περισσότερο ο ένας τον άλλο και ήταν τα μεγαλύτερα αστέρια της επίθεσης της ομάδας. Στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, η Μπορούσια έκανε την καλύτερη πορεία στην ιστορία της, αποκλείοντας την Αούστρία Βιέννης στον πρώτο γύρο με ήττα 0-1 εκτός, νικώντας 3-0 εντός έδρας με γκολ των Στίλικε, Μπόνχοφ και Χάινκες. Στον γύρο των 16, πρόκριση επί της ιταλικής Τορίνο, με νίκη 2-1 εκτός έδρας, με γκολ από τους Μπέρτι Βόγκτς και Χανς Κλινκάμερ (Hans Klinkhammer) και μια ισοπαλία χωρίς τέρματα στη Γερμανία. Στον προημιτελικό, πρόκριση επί της βελγικής Μπριζ, μετά την ισοπαλία 2-2 εντός έδρας, από γκολ των Κούλικ και Σίμονσεν και τη νίκη με 1-0 στο Βέλγιο με γκολ του Βίλφριντ Χάννες (Wilfried Hannes). Στον ημιτελικό, η ομάδα ηττήθηκε με 1-0 από την Ντιναμό Κιέβου εκτός έδρας και νίκησε με 2-0 εντός, από γκολ των Μπόνοφ και Βίτκαμπ, εξασφαλίζοντας στους Γερμανούς παρουσία στον τελικό της διοργάνωσης για πρώτη φορά στην ιστορία τους. Ο αντίπαλος, ωστόσο, δεν έφερνε καλές αναμνήσεις: ήταν η Λίβερπουλ, η νικήτρια του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ το 1973!...
 |
| Ο αρχηγός της Λίβερπουλ, ο Έμλιν Χιουζ (Emlyn Hughes) και ο Μπέρτι Φογκτς, ανταλλάσσουν τα λάβαρα πριν τον τελικό του 1977. Οι αγώνες της Λίβερπουλ και της Γκλάντμπαχ στους ευρωπαϊκούς τελικούς τη δεκαετία του 1970, έχουν οδηγήσει τους συλλόγους σε μακρά ουσιαστική φιλία με δρώμενα και υποστήριξη εκατέρωθεν που διατηρείται μέχρι σήμερα! |
Στις 25 Μαΐου, στο «Ολίμπικο» της Ρώμης, η Λίβερπουλ είχε την ευκαιρία να κατακτήσει τον δεύτερο στη σειρά ηπειρωτικό της τίτλο, μετά το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ του 1975/76. Οι «Κόκκινοι», που μπήκαν στο γήπεδο έχοντας ήδη κατακτήσει για δεύτερη σερί σεζόν τον τίτλο του πρωταθλητή Αγγλίας, έναν βαθμό περισσότερο από τη Μάντσεστερ Σίτι, πέτυχαν το πρώτο γκολ στο 28ο λεπτό με τον Τέρι ΜακΝτέρμοτ (Terence "Terry" McDermott). Στο δεύτερο ημίχρονο, η Μπορούσια ισοφάρισε στο 52’ με τη Σίμονσεν, αλλά στη συνέχεια, ο Τόμι Σμιθ (Thomas Smith) ξανάβαλε μπροστά τη Λίβερπουλ στο 64’, για να ‘ρθει στο 82’ ο Φιλ Νιλ (Philip George Neal) από το σημείο του πέναλτι να σκοράρει το γκολ του τίτλου της Λίβερπουλ. Η πόλη της Ρώμης είδε την «Κόκκινη Αρμάδα» να κατακτά για πρώτη φορά τον μέγιστο τίτλο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, ξεκινώντας να γράφει τη δική της Χρυσή ιστορία σ’ αυτόν. Η Μπορούσια από την άλλη, ηττήθηκε για δεύτερη φορά σ’ έναν τελικό από τους Άγγλους, χάνοντας την ευκαιρία να «επιστεγάσει» το 12χρονο υπέροχο «έργο» της, με το Μεγαλύτερο Τρόπαιο στην Ευρώπη! Τα καλά νέα μετά την απώλεια, ήταν η επιλογή του πρωταγωνιστή Άλαν Σίμονσεν ως Καλύτερου Παίκτη στην Ευρώπη για το 1977!
 |
| Η Μπορούσια που αγωνίστηκε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1977 |
Μήνες αργότερα, η ομάδα έπαιξε στον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου του 1977 εναντίον της αργεντίνικης Μπόκα Τζούνιορς, χάρη στην αποχώρηση της Λίβερπουλ, η οποία «… δεν βρήκε διαθέσιμες ημερομηνίες» για να παίξει τους αγώνες! Το πρώτο παιχνίδι παίχτηκε μόλις στις 21 Μαρτίου του 1978 στο στάδιο «Λα Μπομπονέρα» του Μπουένος Άιρες. Η Μπόκα άνοιξε το σκορ με σκόρερ τον Ερνέστο Μαστράντζελο (Ernesto Enrique Mastrángelo) στο 16' του πρώτου ημιχρόνου. Ο Χάννες ισοφάρισε στο 24’ και μόλις 5 λεπτά αργότερα, ο Μπόνοφ έδωσε το προβάδισμα στους Γερμανούς! Αλλά στο δεύτερο ημίχρονο, ο Χόρχε Ριμπόλτζι (Jorge Daniel "Ruso" Ribolzi) ισοφάρισε, αφήνοντας τα πάντα ανοιχτά για τον επαναληπτικό αγώνα στη Γερμανία. Σε αυτόν τον αγώνα, που διεξήχθη σχεδόν 4 μήνες αργότερα (!) την 1η Αυγούστου στη Καρλσρούη, οι Αργεντίνοι έδειξαν πολύ περισσότερη θέληση από τους Γερμανούς και κέρδισαν με 3-0 με γκολ των Νταρίο Φέλμαν (Darío Luis Felman), Μαστράντζελο και Κάρλος Σαλίνας (Carlos Horacio Salinas).
 |
| O Χένες Βαϊσβάιλερ (αριστερά) με τον διάδοχό του στη Μπορούσια, Ούντο Λάτεκ, όταν αμφότεροι (ο πρώτος έχοντας επιστρέψει από την Ισπανία και αναλάβει την Κολωνία), διεκδίκησαν μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο της τελευταίας αγωνιστικής το γερμανικό τίτλο του 1977/78. |
Τη σεζόν 1977/78 η Μπορούσια ΔΕΝ κατέκτησε το τέταρτο σερί γερμανικό πρωτάθλημα για… 3 γκολ! Η ομάδα τελείωσε τη διοργάνωση ισόβαθμη με την Κολωνία, αλλά ήταν δεύτερη επειδή η αντίπαλος της είχε καλύτερη διαφορά τερμάτων! Αυτό συνέβη επειδή η Μπορούσια σκόραρε 86 γκολ σε 34 παιχνίδια (ίδιος αριθμός με τα «Κριάρια»), αλλά δέχτηκε 44, έναντι 41 της Κολωνίας! Το αξιοπερίεργο ήταν ότι οι ομάδες έφτασαν στην τελευταία αγωνιστική με την Μπορούσια 10 γκολ πίσω από την Κολωνία. Για ν’ ανατραπεί το αποτέλεσμα, μόνο μια εντός έδρας νίκη… επικών διαστάσεων επί της Μπορούσια Ντόρτμουντ, θα μπορούσε να δώσει στη Μενχενγκλάντμπαχ την ευκαιρία για τίτλο! Οι παίκτες του Ούντο Λάτεκ, πέτυχαν το κατόρθωμα της Μεγαλύτερης νίκης στην ιστορία της Μπουντεσλίγκα με το παιχνίδι να λήγει 12-0(!) για την Μπορούσια επί των αντιπάλων της Ντόρτμουντ. Αλλά η προσπάθεια ήταν μάταιη, αφού την ίδια μέρα, η Κολωνία κέρδισε το παιχνίδι της με την -ήδη υποβιβασμένη- Σανκτ Πάουλι με 5-0, «έσωσε» την καλύτερη διαφορά τερμάτων στα 3 γκολ και πήρε τον τίτλο!...
 |
| Borussia Mönchengladbach 1977/78 From Left To Right: Vogts, Kleff, Heynckes, Hannes, Kulik, Wimmer, Bonhof, Lienen, Wohlers, Nielsen and Del’Haye. |
Η Μπορούσια άρχισε να χάνει την έντασή της μετά τη δεύτερη θέση του 1978 και έκανε μια κακή πορεία στην Μπουντεσλίγκα της σεζόν 1978/79 (συμπεριλαμβανομένης μιας βαριάς ήττας 1-7 από την Μπάγερν Μονάχου εντός έδρας!), καταλαμβάνοντας μόλις τη 10η θέση. Ο Γιουπ Χάινκες, είδωλο της Μπορούσια και ένας από τους Κορυφαίους Σκόρερ εκείνης της δεκαετίας, αποσύρθηκε αυτή τη χρονιά. Ωστόσο, έλειπε το «κύκνειο άσμα» αυτής της ομάδας, το οποίο έλαβε χώρα στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Μετά τον κατά σειρά αποκλεισμό της αυστριακής Στούρμ Γκρατς (5–1 εντός & 2–1 εκτός), της πορτογαλικής Μπενφίκα (0–0 εκτός & 2–0 εντός), της πολωνικής Σλάσκ Βρότσλαβ (1–1 εντός & 4–2 εκτός), της αγγλικής Μάντσεστερ Σίτι (1–1 εκτός & 3–1 εντός) και της συμπατριώτισσας Ντούισμπουργκ (2–2 εκτός & 4–1 εντός), η ομάδα έφτασε στον τέταρτο ηπειρωτικό τελικό της δεκαετίας, με αντίπαλο τον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου. Στο πρώτο παιχνίδι, στη Γιουγκοσλαβία, έληξε ισόπαλο 1-1, με το γερμανικό γκολ να το σημειώνει με αυτογκόλ ο Ιβάν Γιούρισιτς (Ivan Jurišić), αργότερα στον ΠΑΟΚ και τον Απόλλωνα Καλαμαριάς! Στον επαναληπτικό, περισσότεροι από 45.000 οπαδοί της, έσπρωξαν την Μπορούσια στη νίκη με 1-0, με πέναλτι του Σίμονσεν. Η Μπορούσια ήταν για δεύτερη φορά Κυπελλούχος ΟΥΕΦΑ και έτσι στέφθηκε αυτή η γενιά ως η Καλύτερη στην ιστορία του συλλόγου!
 |
| Borussia Mönchengladbach 1978/79 UEFA Cup Winner |
Μετά τη μαγική δεκαετία του 1970, η Μπορούσια έπεσε σε παρακμή και δεν ήταν ποτέ ξανά η ίδια. Τη σεζόν 1979/80, με προπονητή τον Γιουπ Χάινκες, η ομάδα έφτασε σε έναν άλλο τελικό κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, αλλά ηττήθηκε από τη συμπατριώτισσά της Άιντραχτ Φρανκφούρτης. Ήταν εκείνη την εποχή που η ομάδα θα αποκάλυπτε στον κόσμο του ποδοσφαίρου έναν νέο άσο: τον Λόταρ Ματέους (Lothar Herbert Matthäus)! Έκτοτε, η ομάδα έχει κατακτήσει μόνο ένα Κύπελλο Γερμανίας, το 1994/95, ενώ γνώρισε και οδυνηρούς υποβιβασμούς. Η δεκαετία του 2010 «έδειξε» να είναι μια εποχή που νέοι ελπιδοφόροι παίκτες αγωνίστηκαν στο -νεότευκτο- «Μπορούσια Παρκ», ενώ φάνηκαν και κάποιες στιγμές επιστροφής στις ημέρες δόξας. Κι αν αυτό δεν συμβαίνει, υπάρχουν αναμνήσεις από μια ομάδα που έδειξε στον κόσμο ότι ΔΕΝ υπήρχε μόνο η Μπάγερν στη Γερμανία τη δεκαετία του 1970. Υπήρχε και μια άκρως επιθετική ομάδα, η Μπορούσια του Μενχενγκλάντμπαχ, που τα «Πουλάρια» της κάλπασαν αγέρωχα στα γερμανικά και ευρωπαϊκά γήπεδα, καθοδηγούμενα από πραγματικούς γητευτές και εξελίχθηκαν σε καθαρόαιμα που χάρισαν στους οπαδούς της στιγμές ποδοσφαιρικής μαγείας!
Σημαντικοί τίτλοι / Επιτεύγματα
Εθνικοί
- Πρωτάθλημα Δυτ. Γερμανίας: (x5) 1969/70, 1970/71, 1974/75, 1975/76, 1976/77
- Επιλαχούσα: (x2) 1973/74, 1977/78
- Κύπελλο Δυτ. Γερμανίας: (x1) 1972/73
- Σούπερ-Καπ Δυτ. Γερμανίας: (x1) 1977
Ευρωπαϊκοί
- Κύπελλο Πρωταθλητριών:
- Φιναλίστ: (x1) 1976/77
- Κύπελλο ΟΥΕΦΑ: (x2) 1974/75, 1978/79
- Φιναλίστ: (x2) 1972/73, 1979/80
Παγκόσμιοι
- Διηπειρωτικό Κύπελλο:
- Φιναλίστ: (x1) 1977
