Ο Σκωτσέζος επιθετικός Κένι Νταλγκλίς (Kenneth Mathieson "Kenny" Dalglish), γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου του 1951, στη Γλασκόβη. Σε μια καριέρα 22 χρόνων, έπαιξε για τη Σέλτικ και τη Λίβερπουλ, κερδίζοντας πολλές τιμητικές διακρίσεις και με τους δύο συλλόγους. Είναι ο ρέκορντμαν συμμετοχών για την εθνική ομάδα της Σκωτίας Όλων των Εποχών με 102 εμφανίσεις, αλλά και -από κοινού- ο Κορυφαίος σκόρερ της, με 30 γκολ. Κέρδισε τη 2η θέση στον διαγωνισμό για τη Χρυσή Μπάλα το 1983, του Καλύτερου Παίκτη της Χρονιάς το 1983 από τους επαγγελματίες συναδέλφους του στο αγγλικό πρωτάθλημα και του Ποδοσφαιριστή της Χρονιάς το 1979 και το 1983 από του επαγγελματίες δημοσιογράφους στην Αγγλία. Το 2009, το περιοδικό «FourFourTwo», τον ονόμασε ως τον Μεγαλύτερο Επιθετικό στο μεταπολεμικό βρετανικό ποδόσφαιρο και το 2006 ήταν πρώτος στη δημοσκόπηση των οπαδών της Λίβερπουλ για τους «100 Παίκτες που Συγκλόνισαν τη KOP», την εξέδρα των φανατικών του συλλόγου. Έχει εγκατασταθεί στα Halls of Fame τόσο του Σκωτσέζικου όσο και του Αγγλικού Ποδοσφαίρου.
Ξεκίνησε την καριέρα του με την Σέλτικ το 1971, κατακτώντας 4 πρωταθλήματα, 4 Κύπελλα και ένα Λιγκ Καπ Σκωτίας με τον σύλλογο. Το 1977, ο προπονητής της Λίβερπουλ, ο Μπομπ Πέισλι (Bob Paisley) κατέβαλε ένα βρετανικό ρεκόρ £ 440.000 στερλινών (£ 2.465.000 σήμερα) για να τον φέρει στο Λίβερπουλ. Τα χρόνια στους «Κόκκινους» ήταν μεταξύ των πιο επιτυχημένων περιόδων του συλλόγου, καθώς ο ίδιος κέρδισε 6 πρωταθλήματα, 2 Κύπελλα, 4 Λιγκ Καπ, 7 Charity Shields, 3 Κύπελλα Πρωταθλητριών και ένα Ευρωπαϊκό Super Cup. Για αυτά τα επιτεύγματα και το στυλ παιχνιδιού του, του είχε δοθεί το παρατσούκλι «Ο Βασιλιάς Κένι» από τους οπαδούς της Λίβερπουλ. Έγινε παίκτης-manager της ομάδας το 1985, μετά την παραίτηση του Τζο Φάγκαν (Joe Fagan), κερδίζοντας επιπλέον 3 πρωταθλήματα, 2 Κύπελλα και 4 Charity Shields, πριν παραιτηθεί το 1991.
Οκτώ μήνες αργότερα, επέστρεψε στη προπονητική για λογαριασμό της Μπλάκμπερν, την οποία οδήγησε, από τη Β’ κατηγορία, στη κατάκτηση της Premier League, το 1995. Λίγο αργότερα παραιτήθηκε από προπονητής για να γίνει ποδοσφαιρικός διευθυντής στο σύλλογο, πριν αποχωρήσει το 1996. Τον Ιανουάριο του 1997, ανέλαβε ως προπονητής τη Νιούκαστλ, τελειώνοντας επιλαχών στην Premier League και φιναλίστ στον τελικό του αγγλικού Κυπέλλου κατά τη διάρκεια της πρώτης σεζόν, αλλά μόλις 13ος στη περίοδο 1997/98, η οποία οδήγησε στην απόλυσή του την επόμενη χρονιά. Ανέλαβε τη Σέλτικ το 1999, κατακτώντας το Λιγκ Καπ Σκωτίας πριν παραιτηθεί το επόμενο έτος.
Μεταξύ του 2000 και του 2010, μαζί με τη σύζυγό του επικεντρώθηκε σε φιλανθρωπικές ανησυχίες, ιδρύοντας το Ίδρυμα Μαρίνα Νταλγκλίς για να συγκεντρώσει χρήματα για τη φροντίδα του καρκίνου. Τον Ιανουάριο του 2011 διορίστηκε υπηρεσιακός προπονητής στη Λίβερπουλ, μετά την απόλυση του Ρόι Χότζσον (Roy Hodgson), να γίνει πρώτος τον Μάιο του 2011. Παρά τη κατάκτηση του Λιγκ Καπ την συμμετοχή στον τελικό του αγγλικού Κυπέλλου, τελείωσε στην 8η θέση στην Πρέμιερ Λιγκ και απολύθηκε τον Μάιο του 2012. Τον Οκτώβριο του 2013, επέστρεψε στο Άνφιλντ, ως μη εκτελεστικό μέλος.
Ξεκίνησε την καριέρα του με την Σέλτικ το 1971, κατακτώντας 4 πρωταθλήματα, 4 Κύπελλα και ένα Λιγκ Καπ Σκωτίας με τον σύλλογο. Το 1977, ο προπονητής της Λίβερπουλ, ο Μπομπ Πέισλι (Bob Paisley) κατέβαλε ένα βρετανικό ρεκόρ £ 440.000 στερλινών (£ 2.465.000 σήμερα) για να τον φέρει στο Λίβερπουλ. Τα χρόνια στους «Κόκκινους» ήταν μεταξύ των πιο επιτυχημένων περιόδων του συλλόγου, καθώς ο ίδιος κέρδισε 6 πρωταθλήματα, 2 Κύπελλα, 4 Λιγκ Καπ, 7 Charity Shields, 3 Κύπελλα Πρωταθλητριών και ένα Ευρωπαϊκό Super Cup. Για αυτά τα επιτεύγματα και το στυλ παιχνιδιού του, του είχε δοθεί το παρατσούκλι «Ο Βασιλιάς Κένι» από τους οπαδούς της Λίβερπουλ. Έγινε παίκτης-manager της ομάδας το 1985, μετά την παραίτηση του Τζο Φάγκαν (Joe Fagan), κερδίζοντας επιπλέον 3 πρωταθλήματα, 2 Κύπελλα και 4 Charity Shields, πριν παραιτηθεί το 1991.
Οκτώ μήνες αργότερα, επέστρεψε στη προπονητική για λογαριασμό της Μπλάκμπερν, την οποία οδήγησε, από τη Β’ κατηγορία, στη κατάκτηση της Premier League, το 1995. Λίγο αργότερα παραιτήθηκε από προπονητής για να γίνει ποδοσφαιρικός διευθυντής στο σύλλογο, πριν αποχωρήσει το 1996. Τον Ιανουάριο του 1997, ανέλαβε ως προπονητής τη Νιούκαστλ, τελειώνοντας επιλαχών στην Premier League και φιναλίστ στον τελικό του αγγλικού Κυπέλλου κατά τη διάρκεια της πρώτης σεζόν, αλλά μόλις 13ος στη περίοδο 1997/98, η οποία οδήγησε στην απόλυσή του την επόμενη χρονιά. Ανέλαβε τη Σέλτικ το 1999, κατακτώντας το Λιγκ Καπ Σκωτίας πριν παραιτηθεί το επόμενο έτος.
Μεταξύ του 2000 και του 2010, μαζί με τη σύζυγό του επικεντρώθηκε σε φιλανθρωπικές ανησυχίες, ιδρύοντας το Ίδρυμα Μαρίνα Νταλγκλίς για να συγκεντρώσει χρήματα για τη φροντίδα του καρκίνου. Τον Ιανουάριο του 2011 διορίστηκε υπηρεσιακός προπονητής στη Λίβερπουλ, μετά την απόλυση του Ρόι Χότζσον (Roy Hodgson), να γίνει πρώτος τον Μάιο του 2011. Παρά τη κατάκτηση του Λιγκ Καπ την συμμετοχή στον τελικό του αγγλικού Κυπέλλου, τελείωσε στην 8η θέση στην Πρέμιερ Λιγκ και απολύθηκε τον Μάιο του 2012. Τον Οκτώβριο του 2013, επέστρεψε στο Άνφιλντ, ως μη εκτελεστικό μέλος.
Σε 21 χρόνια καριέρας ως ποδοσφαιριστής, αγωνίστηκε μόνο σε δύο
ομάδες. Στην Σέλτικ της Γλασκόβης, ομάδα που ξεκίνησε την καριέρα του και στη
Λίβερπουλ. Το 1966, σε ηλικία 15 ετών, πέρασε από δοκιμαστικό στάδιο στη
Λίβερπουλ του Μπιλ Σάνκλι (Billy Shankly), αλλά αισθάνθηκε ότι ήταν πολύ
μικρός για να φύγει από το πατρικό του και να μετακομίσει στο Μέρσεϊσαϊντ. Στην παιδική του ηλικία συνήθιζε να βρίσκεται στις
εξέδρες του γηπέδου της …Ρέιντζερς και να υποστηρίζει τους «διαμαρτυρόμενους»!
Μάλιστα, έβλεπε μαζί με τον πατέρα του τα παιχνίδια της ομάδας Νέων του
συλλόγου! Στα 16 του υπέγραψε συμβόλαιο με τη Σέλτικ και μόλις οι άνθρωποι της
ομάδας κάλεσαν την οικογένειά του για να την ενημερώσουν για την πρόθεσή τους
να πάρουν τον Νταλγκλίς, αυτός έτρεξε στο δωμάτιό του και κατέβασε κατευθείαν
τις αφίσες της Ρέιντζερς!
Αγωνιζόταν ως επιθετικός και ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στο ποδόσφαιρο, το 1969. Έμεινε στην Σέλτικ έως το 1977 και κατέκτησε 4 φορές το Πρωτάθλημα, 4 φορές το Κύπελλο και μια φορά το Λιγκ καπ Σκωτίας. Στις 10 Αυγούστου του 1977, μετά από 269 εμφανίσεις και 167 γκολ, κατά μέσο όρο ένα γκολ κάθε 1,6 παιχνίδια, μετακόμισε στο Λίβερπουλ για λογαριασμό της ομώνυμης ομάδας.
Στην Αγγλία, στην αρχή υπήρχαν διαφωνίες για το αν θα καταφέρει να διαδεχθεί επάξια τον λατρεμένου του «ΚOP», Κέβιν Κίγκαν (Kevin Keegan), που μετακόμισε στο Αμβούργο, αλλά άμεσα ο Σκωτσέζος άρχισε να γράφει την δική του ιστορία με την φανέλα της Λίβερπουλ. Ο «βασιλιάς Κένι όπως τον αποκαλούν στην κόκκινη πλευρά του μεγάλου αγγλικού λιμανιού, κατάφερε πολύ περισσότερα από τον προκάτοχο του στη φανέλα με το № 7 και συνέδεσε το όνομα του με την πιο χρυσή εποχή της ομάδας του Μέρσισαϊντ.
Κατέκτησε με την ομάδα 6 πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο, 4 Λιγκ Καπ Αγγλίας και 5 Τσάριτι Σίλντ. Φυσικά, ξεχωρίζουν τα 3 Κύπελλα Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης. που κατέκτησε το 1978, το 1981 και το 1984. Κατέκτησε και ένα Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ. Για τις επιδόσεις του το αγγλικό περιοδικό «Four-Four-Two» τον έχει ανακηρύξει ως τον μεγαλύτερο μεταπολεμικό επιθετικό της Βρετανίας!
Μέχρι και την αγωνιστική περίοδο 1980/81, ο Νταλγκλίς δεν είχε χάσει ούτε ένα ματς πρωταθλήματος! Η συνεργασία του με τον Ίαν Ρας ήταν από τις πιο εποικοδομητικές στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου.Σε 515 ματς με τη Λίβερπουλ σημείωσε 172 γκολ ενώ προηγουμένως, με τη φανέλα της Σέλτικ, είχε 167 γκολ σε 320 παρουσίες, σε όλες τις διοργανώσεις.
Είναι, με 102 εμφανίσεις, ο ποδοσφαιριστής με τις
περισσότερες συμμετοχές στην ιστορία της Εθνικής Σκωτίας έχοντας σημειώσει
παράλληλα και 30 γκολ.
Το 1985, όντας ακόμη εν ενεργεία ποδοσφαιριστής, έγινε παίκτης-προπονητής στην Λίβερπουλ, διαδεχόμενος τον Τζο Φάγκαν (Joe Fagan) στην τεχνική ηγεσία. Ήταν ο πρώτος της προπονητής που ήταν ταυτόχρονα και παίκτης της! Η χρονιά ήταν επιτυχημένη, καθώς η Λίβερπουλ κατέκτησε το πρωτάθλημα αλλά και το κύπελλο στην Αγγλία. Μάλιστα, ήταν αυτός που πέτυχε το γκολ στο «Στάμφορντ Μπριτζ» για να πάρουν οι «κόκκινοι» τον τίτλο.
Η επόμενη χρονιά ήταν χωρίς κάποιον τίτλο, ενώ και το
αστέρι της ομάδας, ο Ίαν Ρας (Ian Rush) πουλήθηκε στη Γιουβέντους. Το 1988,
η Λίβερπουλ κατέκτησε το πρωτάθλημα, με τον αντικαταστάτη του Ρας, Τζον
Άλντριτζ (John Aldridge) να είναι o πρώτος σκόρερ της ομάδας. Όμως η χρονιά έκρυβε και μια
δυσάρεστη για την Λίβερπουλ έκπληξη, καθώς έχασε στον τελικό του κυπέλλου
Αγγλίας από την Γουίμπλετον, ομάδα της δεύτερης κατηγορίας, με 1-0.
Το 1989, ο Ιαν Ρας επέστρεψε στη Λίβερπουλ, βοηθώντας την να κατακτήσει άλλο ένα Κύπελλο Αγγλίας, πάντα με τον 38χρονο πια Κένι Νταλγκλίς ως προπονητή, στη τελευταία του σεζόν ως ποδοσφαιριστή. Το 1990 κατέκτησε το τελευταίο πρωτάθλημα, μέχρι σήμερα, της Λίβερπουλ. Αν και η ποινή αποκλεισμού των Αγγλικών ομάδων από τις Ευρωπαϊκές Διασυλλογικές Διοργανώσεις, έληξε το 1990, στη Λίβερπουλ επιβλήθηκε άλλη μία χρονιά επιπλέον.
Πρόσθεσε στη συλλογή του ως προπονητής άλλα 3
πρωταθλήματα, 2 κύπελλα, ένα Σούπερ Καπ (το μοναδικό στην ιστορία του αγγλικού
ποδοσφαίρου που διοργανώθηκε μετά τον αποκλεισμό των αγγλικών ομάδων από τις
ευρωπαϊκές διοργανώσεις για την
τραγωδία του «Χέιζελ» τον Μάιο
του 1985) και 4 Τσάριτι Σιλντ πριν αιφνιδιαστικά τους εγκαταλείψει στις 22 Φεβρουαρίου
του 1991, μόλις δύο μέρες μετά από ισοπαλία με την Έβερτον, με σκορ 4-4 στο
«Γκούντισον Παρκ» για το Κύπελλο Αγγλίας. Επικαλέστηκε λόγους υγείας για την
απόσυρσή του από τον σύλλογο, αδυνατώντας να αντέξει το σοκ της τραγωδίας του
«Χίλσμπορο», οκτώ μήνες νωρίτερα, με τον θάνατο 96 οπαδών της ομάδας.
Άφησε την ομάδα στην κορυφή της βαθμολογίας με μέσο όρο
τερμάτων 2,58 ανά ματς έπειτα από 24 αγωνιστικές και η παραίτησή του
ανακοινώθηκε από μεγάφωνα στον σταθμό Lime Street. Έπειτα από την πρώτη του
εμπειρία στην προπονητική, σε 381 ματς είχε 223 νίκες με 732 γκολ.
Αξίζει ξεχωριστή μνεία για την συνεισφορά του στη
μεγαλύτερη τραγωδία του αγγλικού ποδοσφαίρου και την πιο μελανή σελίδα στα
χρονικά της Λίβερπουλ. Ο «King Kenny» ήταν προπονητής της Λίβερπουλ την
αποφράδα 15η Απριλίου του 1989, όταν 96 οπαδοί της ομάδας δεν επέστρεψαν ποτέ
στο σπίτι τους έχοντας θελήσει να δουν από κοντά τον ημιτελικό του Κυπέλλου
απέναντι στη Νότιγχαμ Φόρεστ, στο Χίλσμπορο. Από την πρώτη στιγμή προσπάθησε
όσο μπορούσε να σταθεί δίπλα στις οικογένειες των θυμάτων και να κυνηγήσει τη
δικαίωση που ήρθε βέβαια πολλά χρόνια αργότερα κι έπειτα από μεγάλο αγώνα και
κόπο της επιτροπής που συστάθηκε. Φρόντισε ώστε να δώσουν το «παρών» εκπρόσωποι
του συλλόγου σε όσο το δυνατόν περισσότερες κηδείες των οπαδών μετά από την
μαύρη εκείνη μέρα, ενώ σε πολλές παραβρέθηκε και ο ίδιος. Μαζί με τις
οικογένειες των θυμάτων, πάλεψε κι αυτός για να έρθει επιτέλους η δικαίωση για
τα ακριβή αίτια που οδήγησαν στον θάνατο των 96 οπαδών.
Οχτώ μήνες αργότερα, τον Οκτώβριο του 1991, προκάλεσε έκπληξη
η απόφαση του να αναλάβει την, τότε ομάδα της δεύτερης κατηγορίας, Μπλάκμπερν
Ρόβερς. Το 1992 επιστρέφει με την ομάδα στην Πρέμιερ Λιγκ για πρώτη φορά μετά
το 1966! Το καλοκαίρι του 1992, προχωράει στην ακριβότερη μεταγραφή – για
εκείνη την εποχή – στη Βρετανία, αποκτώντας τον Άλαν Σίρερ (Alan Shearer). Το 1995 καταφέρνει να φτάσει με την
Μπλάκμπερν στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, σε μία από τις μεγαλύτερες
εκπλήξεις στην ιστορία του. Έγινε μόλις ο τέταρτος προπονητής στην ιστορία του
αγγλικού ποδοσφαίρου που οδήγησε δύο ομάδες στην κατάκτηση του πρωταθλήματος,
μετά τους Τομ Γουότσον, Χέρμπερτ Τσάπμαν και Μπράιαν Κλαφ.
Στις 13 Ιανουαρίου του 1997 ανέλαβε την Νιούκαστλ αντικαθιστώντας
τον Κέβιν Κίγκαν (Kevin Keegan) και οδηγεί την ομάδα στην δεύτερη θέση του
πρωταθλήματος. Η κακή πορεία όμως την επόμενη σεζόν αρχίζει να φθείρει την εικόνα
του στο Νιούκαστλ. Έτσι, στην αρχή της επόμενης σεζόν, απολύθηκε.
Τον Ιούνιο του 1999 διορίστηκε διευθυντής του ποδοσφαιρικού τμήματος στην Σέλτικ της Γλασκόβης, με τον Τζον Μπαρνς (John Barnes) ως προπονητή. Ο Μπαρνς απολύθηκε τον Φεβρουάριο του 2000 και ο Νταλγκλίς διορίστηκε προπονητής της ομάδας. Την οδήγησε στην κατάκτηση του Λιγκ Καπ Σκωτίας, όπου στον τελικό η Σέλτικ κέρδισε την Αμπερντίν με 2-0 . Έφυγε από τη ομάδα λίγο αργότερα, ανοίγοντας το δρόμο στον Μάρτιν Ο'Νηλ να εγκαινιάσει μια νέα περίοδο της κέλτικης κυριαρχίας στο σκωτσέζικο ποδόσφαιρο.
Τον Απρίλιο του 2009 ο τότε προπονητής της Λίβερπουλ, Ράφα Μπενίτεθ (Rafael Benítez), πλησίασε τον Νταγκλις σχετικά με τη δυνατότητα επιστροφής του στο σύλλογο, με ένα ρόλο στην ακαδημία της ομάδας. Τον Ιούλιο του ίδιου έτους ο διορισμός αυτός επιβεβαιώθηκε. Όταν ο Μπενίτεθ αποχώρησε από τη θέση του προπονητή, ο Νταλγκλίς κλήθηκε να βοηθήσει το σύλλογο να βρει αντικαταστάτη του. Πρότεινε τον Ρόι Χόγκτσον (Roy Hodgson) που την προηγούμενη χρονιά είχε οδηγήσει τη Φούλαμ στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ. Ωστόσο, μια μέτρια αρχή στη σεζόν 2010/11, οδήγησε τους οπαδούς της ομάδας σε συνθήματα επιστροφής του Νταλγκλίς στην θέση του προπονητή της ομάδας. Στις 8 Ιανουαρίου του 2011, μετά την απόλυση του Χόγκστον, ο Νταγκλίς ανέλαβε ως υπηρεσιακός προπονητής την ομάδα ως το τέλος της σεζόν. Την περίοδο 2011/12 την οδήγησε στην κατάκτηση ενός ακόμα Λιγκ Καπ και από τον Οκτώβριο του 2013 είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της.
H καριέρα του Κένι Νταλγκλίς σε αριθμούς
- 440.000... λίρες. Αυτό είναι το ποσό (ρεκόρ για το βρετανικό ποδόσφαιρο εκείνη την εποχή) που πλήρωσε ο Μπομπ Πέισλι στη Σέλτικ τον Αύγουστο του 1977, προκειμένου να αναπληρώσει το κενό του Κέβιν Κίγκαν που είχε αφήσει τη Λίβερπουλ για το Αμβούργο.
- 30.461... οπαδοί έδωσαν το "παρών" σε παιχνίδι προς τιμήν του Νταλγκλίς, που έγινε στο Άνφιλντ το 1990. Αντίπαλοι στο ξεχωριστό αυτό ματς ήταν Λίβερπουλ και Ρεάλ Σοθιεδάδ, με τους "κόκκινους" να επικρατούν 3-1.
- 9.394... ημέρες πέρασαν από τότε που πρωτοανέλαβε το τιμόνι της Λίβερπουλ προκειμένου να κοουτσάρει για πρώτη φορά τους "κόκκινους" σε ευρωπαϊκό αγώνα (0-0 με τη Σπάρτα στην Πράγα).
- 836... τα ματς στα οποία αγωνίστηκε σε συλλογικό επίπεδο.
- 515... οι εμφανίσεις του με τη φανέλα της Λίβερπουλ.
- 339... τα γκολ που έχει πετύχει στην καριέρα του για Σέλτικ και Λίβερπουλ.
- 321... φορές φόρεσε τη φανέλα της Σέλτικ.
- 307... τα ματς που κάθησε στον πάγκο στην πρώτη θητεία του στο "Άνφιλντ", από το 1985 μέχρι το 1991.
- 259... ματς χρειάστηκε για να σκοράρει 100 φορές στο πρωτάθλημα.
- 192... νίκες μετράει μέχρι στιγμής και στις δύο θητείες του στην τεχνική ηγεσία της Λίβερπουλ.
- 180... οι συνεχόμενες εμφανίσεις του ως βασικός, από τη σεζόν 1977-78 ως τη σεζόν 1980-81.
- 172... γκολ για τους "κόκκινους".
- 167... γκολ για τους "κέλτες".
- 102... φορές φόρεσε τη φανέλα της Εθνικής Σκωτίας και έγινε ο πρώτος Σκωτσέζος που πέρασε το φράγμα των 100 διεθνών συμμετοχών.
- 97... λεπτά χρειάστηκε για να πετύχει το πρώτο του γκολ με τη Λίβερπουλ. Αφού απέτυχε να βρει δίχτυα σε αγώνα κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για το Τσάριτι Σιλντ, ο "βασιλιά Κένι" κατάφερε να σκοράρει μετά από μόλις επτά λεπτά στο ντεμπούτο του στο πρωτάθλημα, απέναντι στη Μίντλεσμπρο στο "Ayresome Park".
- 61... παρουσίες για την ομάδα της καρδιάς του ως παίκτης-προπονητής.
- 41... γκολ με τη Σέλτικ τη σεζόν 1972-1973.
- 38... ετών έπαιξε το τελευταίο του παιχνίδι για τη Λίβερπουλ το Μάιο του 1990, μπαίνοντας ως αλλαγή στη θέση του Γιαν Μόλμπι σε ματς κόντρα στη Ντέρμπι.
- 37... συνεχόμενους αγώνες έμεινε αήττητος ως τεχνικός της Λίβερπουλ, από τον Αύγουστο του 1987 μέχρι το Φεβρουάριο του 1988.
- 37... τέρματα πέτυχε τη σεζόν 1967-1968 για την Κούμπερναλντ Γιουνάιτεντ, ομάδα στην οποία αγωνίστηκε πριν πάει στη Σέλτικ.
- 31... γκολ σημείωσε στην πρώτη σεζόν του στο "Άνφιλντ".
- 30... τα τέρματα που πέτυχε για την Εθνική Σκωτίας, ρεκόρ που μοιράζεται με τον Ντένις Λόου (ο Νταλγκλίς είχε πάντως 102 συμμετοχές έναντι μόλις 55 του Λόου).
- 23... γκολ σε 49 εμφανίσεις, στην πρώτη του σεζόν ως βασικός στη Σέλτικ.
- 19... τρόπαια κατέκτησε με τη φανέλα της Λίβερπουλ, μέσα σε 13 μόλις σεζόν.
- 15... φορές εμφανίστηκε στο "Γουέμπλεϊ" ως παίκτης της Λίβερπουλ.
- 15... ετών ήταν όταν δοκιμάστηκε για πρώτη φορά στη Λίβερπουλ το 1966. Έπαιξε σε έναν αγώνα της Β' ομάδας κόντρα στη Σάουθπορτ, αλλά δεν κατάφερε να βρει θέση στην ομάδα.
- 11... τα ματς στα οποία έχει καθήσει φέτος στον πάγκο της Λίβερπουλ, από τη στιγμή που αντικατέστησε τον Ρόι Χόντσον.
- 10... τίτλους πανηγύρισε με τη φανέλα της Σέλτικ.
- 10... φορές σκόραρε για λογαριασμό της Λίβερπουλ στο Κύπελλο Πρωταθλητριών.
- 8... τα πρωταθλήματα που κατέκτησε με τη Λίβερπουλ: στα πέντε ήταν παίκτης και στα άλλα τρία ήταν παίκτης/προπονητής.
- 7... ήταν το νούμερο στη φανέλα του.
- 4...φορές ανακηρύχτηκε Προπονητής της Χρονιάς με τις Λίβερπουλ και Μπλάκμπερν.
- 3... είναι τα χρυσά μετάλλιά του από τα ισάριθμα Κύπελλα Πρωταθλητριών που κατέκτησε -μέσα σε μία οκταετία μάλιστα- με την ομάδα του Μέρσισαϊντ.
- 3... φορές πήρε μέρος σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου με τη Σκωτία. Θα μπορούσε να πάει και τέταρτη φορά σε αυτή τη μεγάλη γιορτή του ποδοσφαίρου αλλά ένας τραυματισμός στο γόνατο του στέρησε τη συμμετοχή στο Μουντιάλ του 1986.
- 2... νίκες μετράει σε ισάριθμους τελικούς Κυπέλλου Αγγλίας μεταξύ της Λίβερπουλ και της Έβερτον (1986, 1989).
- 2... φορές πήρε τον βραβείο για τον Ποδοσφαριστή της Χρονιάς, με την τιμητική αυτή διάκριση να του απονέμεται από τους Άγγλους αθλητικούς συντάκτες.
- 2... φορές πέτυχε χατ-τρικ για τη Λίβερπουλ, με αντιπάλους τις Ρέξαμ και Μάντσεστερ Σίτι.
- 1... το Μετάλλιο Τιμής της Βρετανικής Αυτοκρατορίας που παρέλαβε για τις υπηρεσίες που έχει προσφέρει στο ποδόσφαιρο.
- 1... κόκκινη κάρτα αντίκρυσε στην καριέρα του, αυτήν κόντρα στη Μπενφίκα τη σεζόν 1984-85.
Έχουν πει για το θρυλικό "№ 7" της Λίβερπουλ
"Ο Κένι είναι ο καλύτερος παίκτες που έχει φορέσει ποτέ την κόκκινη φανέλα και είναι ο αδιαμφισβήτητος βασιλιάς της Λίβερπουλ".Φιλ Νιλ
"Δεν έχω δει κανέναν σε αυτή τη χώρα να τον φτάνει. Μπορώ να σκεφτώ μόνο δύο παίκτες που μπορούν να μπουν μπροστά από αυτόν, ο Πελέ και πιθανότατα ο Κρόιφ. Ήταν καλύτερος από τον Μαραντόνα, τον Ρουμενίγκε ή τον Πλατινί. Θα έλεγα ότι στην ημέρα του ήταν, χωρίς την παραμικρή σκιά αμφιβολίας, ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής στον κόσμο".
Γκρέιαμ Σούνες
"Είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες που έχω δει πτέ και ένας από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία του ποδοσφαίρου".
Φραντς Μπεκενμπάουερ
"Για μένα δεν είναι απλά ο καλύτερος παίκτης στην ιστορία της Λίβερπουλ αλλά πιθανότατα ο καλύτερος παίκτης που έχει βγάλει ποτέ το ποδόσφαιρο της Μεγάλης Βρετανίας. Είμαστε ο πιο επιτυχημένος σύλλογος και αυτός είναι ο καλύτερος παίκτης οπότε δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς που να τον ξεπερνάει".
Τζέιμι Κάραγκερ
"Όταν αναγκάστηκα να πουλήσω τον Κίγκαν στο Αμβούργο -και δεν είχαμε άλλη επιλογή επειδή ο Κέβιν ήθελε να πάει στην Ευρώπη- δεν πίστευα ότι θα ήταν δυνατό να τον αντικαταστήσουμε επάξια. Και όμως το κάναμε τόσο εύκολα αγοράζοντας τον Κένι από τη Σέλτικ. Από πολλές πλευρές ήταν καλύτερος παίκτης για τη Λίβερπουλ απ'ότι ήταν ο Κέβιν. Ο Κένι είναι πρότυπο επαγγελματία και ήταν η καλύτερη μεταγραφή που κάναμε ποτέ, τόσο απλά".
Μπομπ Πέισλι
"Ο Κένι είχε μία απίστευτη διορατικότητα και δύναμη ως παίκτης. Είχε πραγματική αίσθηση του χώρου και των παικτών που ήταν γύρω του. Διέθετε τρομερή ισορροπία, ήξερε να τελειώνει τις φάσεις και ήταν θαρραλέος. Ο κόσμος συχνά ξεχνάει ότι ένα προσόν που οι σπουδαίοι παίκτες χρειάζονται είναι το θάρρος. Ο Κένι είναι τόσο γενναίος όσο ένα λιοντάρι. Μπορεί να δεχόταν χτυπήματα από όλους τους αντιπάλους μέσα στο γήπεδο αλλά επέστρεφε για περισσότερα. Ο Κένι είναι ο άνθρωπος στον οποίο θα έχω πάντα σεβασμό".
Άλεξ Φέργκιουσον
"Ο Κένι είναι ήρωάς μου και είναι ο καλύτερος παίκτης που έχει φορέσει ποτέ την κόκκινη φανέλα".
Στίβεν Τζέραρντ
"Ο Κένι Νταλγκλίς θα ήταν η πρώτη επιλογή μου για τον καλύτερο παίκτη όλων των εποχών στη Λίβερπουλ επειδή ήταν ένας σπουδαίος παίκτης με πολλές αρετές".
Ράφα Μπενίτεθ
"Ο Κένι είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που έχει αγωνιστεί ποτέ στη Λίβερπουλ και ήταν απλά ένας παίκτης φαινόμενο. Ο τρόπος που πρόσεχε τον εαυτό του ήταν υποδειγματικός. Ήταν ένας πραγματικός επαγγελματίας, ένα σπουδαίο ταλέντο και ήταν επιτυχημένος, που είναι και το σημαντικότερο πράγμα".
Ρόι Έβανς
"Ο Κένι Νταλγκλίς είναι ενδεχομένως ένας από τους ωραιότερους ανθρώπους που μπορείς να συναντήσεις, και ως παίκτης η συνεργασία που είχε με τον Ίαν Ρας ήταν μοναδική. Δεν νομίζω ότι θα μπορέσει κάποιος να βρει καλύτερη συνεργασία στο χώρο του ποδοσφαίρου από αυτή μεταξύ του Νταλγκλίς και του Ρας. Μπορώ να θυμηθώ όταν πήγαινα σχόλειο και συνήθιζα να παίρνω το λεωφορείο στο Μέλγουντ. Έβρεχε μία νύχτα και ο Κένι ήρθε προς το μέρος μου και έβαλε στο αμάξι εμένα και τον πατέρα μου, που περιμέναμε στη στάση. Δεν μπορώ να θυμηθώ τί αμάξι ήταν -ίσως μία μεγάλη άσπρη Mercedes- αλλά θυμάμαι ότι είχα συνηθίσει τόσο πολύ τα λεωφορεία που ενθουσιαζόμουν στην ιδέα ότι καθόμουν σε ένα αμάξι, δεν με ένοιαζε αν ήταν Mercedes! Μας πήγε μέχρι σπίτι μου και ήμουν εντελώς συντετριμμένος από το γεγονός ότι δεν είχε δει κανείς τον τεχνικό της Λίβερπουλ να με πετάει σπίτι μου με το αμάξι του. Το οποιοδήποτε παιδί, ανεξάρτητα από ποια ομάδα υποστηρίζει, δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερη τύχη από αυτό, έτσι δεν είναι; Από τότε που παίζω, ο Κένι με έχει στηρίξει πολύ αλλά νομίζω ότι ως παίκτης αυτό που έχει καταφέρει δεν μπορεί να χαρακτηριστεί κάτι λιγότερο από εξαιρετικό".
Ρόμπι Φάουλερ
"Ο Κένι είναι απλά ο μεγαλύτερος παίκτης της Λίβερπουλ με τον οποίο έχω συνεργαστεί και έφτιαξε πάρα πολλά τέρματά μου. Μου έδωσε την αυτοπεποίθηση που χρειαζόμουν. Όποτε ο Κένι είχε τη μπάλα ήξερα πάντα ότι θα έψαχνε να με βρει".
Ίαν Ρας.
"Όταν μεγάλωνα ο ήρωάς μου ήταν ο Ντι Στέφανο. Ο Κένι για μένα ήταν στο ίδιο επίπεδο με τον Ντι Στέφανο. Αυτό είναι το καλύτερο κοπλιμέντο που μπορώ να του κάνω".
Τζορτζ Μπεστ
"Ο Κένι είχε πράγματι έρθει εδώ στο Μέλγουντ σε ηλικία 15 ετών. Ήρθε να δοκιμαστεί και αμέσως μετά επέστρεψε σπίτι του. Ήταν αρκετά χρόνια μετά που ο Μπιλ Σάνκλι συνειδητοποίησε ότι ο Νταλγκλίς είχε περάσει από εδώ ως αγόρι και τρελάθηκε! Είπε "πώς τον χάσαμε;" Ο Κένι είχε απλά το ποδοσφαιρικό μυαλό. Γεννήθηκε με αυτό και δεν μπορείς να το βρεις αυτό σε όλους ανθρώπους. Είχε αυτό το φυσικό πηγαίο ταλέντο".
Ίαν Σέν Τζον.
"Δεν θα μιλήσω ποτέ άσχημα για τον Κένι επειδή ως άτομο είναι φανταστικός. Ως προπονητής νομίζω ότι ήταν φανταστικός επίσης. Δεν είχε και την καλύτερη φάση της καριέρας του στη Νιούκαστλ αλλά πήρε τρόπαια στη Λίβερπουλ ως μάνατζερ και ως παίκτης. Πήρε τον τίτλο στη Μπλάκμπερν ως πρωταθλητής. Μερικές από τις μεταγραφές που έκανε στη Νιούκαστλ δεν έπιασαν αλλά σας λέω, εάν ρωτήσετε οποιοδήποτε παίκτη που ήταν στη Νιούκαστλ επί θητείας Νταλγκλίς, δεν θα έχουν να πουν κακό λόγο απέναντί του επειδή ήταν φανταστικός για τους παίκτες. Σε αντιμετώπιζε ως άνδρα. Σου συμπεριφερόταν με τον τρόπο που ήθελες να σου συμπεριφέρονται".
Άλαν Σίρερ
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
Εφηβική καριέρα
- 1967/68: Cumbernauld United Football Club
- 1968/69: Celtic Football Club
Επαγγελματική καριέρα
- 1969–1977: CelticFootball Club , 204 (112)
- 1977–1990: Liverpool Football Club, 355 (118)
Σύνολο καριέρας: 559 (230)
Διεθνής
- 1971–1986: Σκωτία, 102 (30)
Προπονητική καριέρα
- 1985–1991: Liverpool
- 1991–1995: Blackburn
Rovers
- 1997/98: Newcastle
United
- 2000: Celtic
- 2011/12: Liverpool
Τίτλοι
Ως ποδοσφαιριστής
Με την Celtic
- Πρωτάθλημα Σκωτίας: 4 (1971/72, 1972/73, 1973/74, 1976/77)
- Κύπελλο Σκωτίας: 4 (1971/72, 1973/74, 1974/75, 1976/77)
- Λιγκ Καπ Σκωτίας: 1974/75
Με την Liverpool
- Πρωτάθλημα Αγγλίας: 6 (1978/79, 1979/80, 1981/82, 1982/83, 1983/84, 1985/86)
- Κύπελλο Αγγλίας: 1985/86
- Λιγκ Καπ Αγγλίας: 4 (1980/81, 1981/82, 1982/83, 1983/84)
- Τσάριτι Σιλντ: 7 ( 1977, 1979, 1980, 1982, 1986, 1988, 1989)
- Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης: 3 (1977/78, 1980/81, 1983/84)
- UEFA Super Cup: 1977
Ως προπονητής
Με την Liverpool
- Πρωτάθλημα Αγγλίας: 3 (1985/86, 1987/88, 1989/90)
- Κύπελλο Αγγλίας: 2 (1985/86, 1988/89)
- Λιγκ Καπ Αγγλίας: 2011/12
- Super Cup: 1985/86
- Τσάριτι Σιλντ: 4 (1986, 1988, 1989, 1990)
Με την Blackburn Rovers
- Πρωτάθλημα Αγγλίας: 1994/95
- Πρωτάθλημα Β’ Κατηγορίας Αγγλίας –Νικητής των Play Off: 1991/92
Με την Celtic
- Λιγκ Καπ Σκωτίας: 1999–2000
Προσωπικές Διακρίσεις
- Χρυσή Μπάλα: επιλαχών το 1983
- Παίκτης της Χρονιάς από την Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών Αγγλίας: 1982/83
- Παίκτης της Χρονιάς από την Ένωση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων Αγγλίας: 2 (1978/79, 1982/83)
- Μέλος του Αγγλικού Ποδοσφαιρικού Hall of Fame (ως παίκτης): 2002
- Μέλος του Σκωτσέζικου Ποδοσφαιρικού Hall of Fame: 2004
- Μέλος του Ευρωπαϊκού Ποδοσφαιρικού Hall of Fame (ως παίκτης): 2008
Τιμές
- Ιππότης του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας: 1984
